[Tak nieubrany wychodzisz? :facepalm:, nie no joke ]
Przemierzałeś główną ulicę miasta. Zatłoczona, strasznie głośna - nie jednego przyprawiała o ból głowy. Ale tak to już jest w centrum miasta... Mijając ten tłok, w końcu dotarłeś do budynku administracyjnego. Otworzyłeś drzwi, przy ladzie zauważyłeś pewną kobietę. Szczupła, dość wysoka, blondynka z zielonymi oczyma. Witaj mały, w czym mogę pomóc? - zapytała miłym, ciepłym głosem. Wnętrze budynku nie było jakieś nadzwyczajne - białe, zdobione ściany, kilka krzeseł oraz szklanych stołów, białe bogato zdobione filary podtrzymujące oraz kilkoro pracowników.

Kobietę ogarnął śmiech. Po chwili spojrzała na Ciebie, następnie schyliła się w dół przeszukując stertę papierów. Minął niemalże kwadrans, 'recepcjonistka' wstała z teczką w ręce. Wręczyła Ci ją z uśmiechem. Otworzyłeś i zapoznałeś się z celami misji. Pewnej, wpływowej kobiecie uciekły dwa, bardzo ważne dla niej koty. Jeden, bardzo mały - cały czarny, z łapkami koloru białego. Drugi zaś był również czarny, jednakże lewe ucho było koloru jasnej szarości. Kobieta ta mieszka dwie przecznice stąd. Powodzenia - rzekła kobieta wracając do pracy.

Dotarłeś do celu. Ogromny, marmurowy dom, zdobiony złotymi elementami. Ogród, z wysokimi drzewami, krzewami strzyżonymi w podobizny kotów - co wydało Ci się dziwne. U progu drzwi stanął wysoki, łysy mężczyzna w garniturze. Spojrzał się na Ciebie podejrzliwie, dokładnie cie oglądając. Kim pan jest i czego tu szuka? - spytał się lokaj.

Nic tu po Tobie. Po prostu odnajdź te koty! - powiedział stanowczo zatrzaskując drzwi. Wszystkie, potrzebne informacje dostałeś w administracji, teraz tylko jakoś musisz wytropić te 'cwane' bestie.
[Taaa... Powodzenia, zapowiada się dłuuuuugiiii dzień ]

Tutaj nie mam o czym pisać >.>
Idziesz i... Wypytujesz się... Ludzie patrzą na Ciebie, jak na idiotę.
Ogólnie nic się nie dziejesz...

Szukałeś, w końcu chyba coś zauważyłeś. Podszedłeś, jednakże niczego tam nie było... Jednakże tuż obok zauważyłeś odciski kogoś, chyba dorosłego. Kierowały się w stronę płotu...

No to tak. Ślady są mało wyraźnie - trawa jest krótka. Ogród wcale nie jest tak długi, jak Ci się wydaje - po pięciu krokach byłeś przy płocie. Mimo, iż ślady wydawały Ci się dziwne były zwyczajne - takie, jak u większości ludzi... Słońce grzało, powiewał lekki wiaterek. Było coś koło południa...