Na przywitanie Sensei odpowiadam skinieniem głową aby nie przeszkadzać mu w udzielaniu mi wsparcia i wskazówek dotyczących mojego pierwszego Jutsu. Po zezwoleniu przez mojego mentora na rozpoczęcie treningu odszedłem kilka kroków do tyłu i zacząłem się koncentrować. Złożyłem znak tygrysa i zacząłem powoli uwalniać chakrę, tak aby jej ilość nie przekroczyła oczywistego limitu techniki Kai. Starałem się przede wszystkim odciąć dopływ chakry do mózgu, o czym mówił Sensei. Była to najważniejsza część treningu ale i najtrudniejsza ponieważ w mózgu wszystko ma swój początek i koniec jeżeli chodzi o techniki.

- Kai - krzyknąłem i wyobraziłem sobie, że uwalniam się od obcego wpływu chakry a tym samym wychodzę z Genjutsu. Po tej próbie spojrzałem na mistrza w oczekiwaniu akceptacji bądź innej reakcji, jaka mogła towarzyszyć jego odczuciom podczas obserwacji moich zmagań.

Słuchałem i obserwowałem wskazówek i czynności jakie wykonał Sensei aby pokazać mi na czym polega następne Jutsu, którego będę się musiał nauczyć. Tradycyjnie, odszedłem parę metrów do tyłu po czym zamknąłem oczy i skoncentrowałem się wyłącznie na wyzwalaniu własnej chakry w celu użycia techniki Kawarimi no Jutsu. Powtórzyłem w pamięci pieczęcie jakie zastosował mistrz i nadal pozostawałem w stanie absolutnej koncentracji.
- Nie będę wbijał sobie Kunai w klatkę piersiową - myślałem. Jeżeli coś pójdzie nie tak to będzie to ostatnia rzecz jaką zrobię więc ograniczę się do zranienia się w nogę.
Otworzyłem oczy i wziąłem Kunai, którego użył mój mentor, złożyłem pieczęcie i wbiłem sobie Kunai w nogę, mając nadzieje, że technika zadziała poprawnie.

Po skończonym wykładzie edukacyjnym w celu nauczenia sie przeze mnie trzeciej i zarazem ostatniej techniki w szkółce oddaliłem się parę kroków do tyłu i tradycyjnie zamknąłem oczy w celu absolutnego skupienia. Zacząłem powoli uwalniać chakrę, pozwalając aby leniwie krążyła po moim ciele. Miałem w głowie wskazówki o równomiernym i dokładnym wypuszczaniu pokładów chakry w celu skuteczności techniki, wyobraziłem sobie sylwetkę mojego mistrza ponieważ był to najbliższy cel w który mogłem się zamienić. Złożyłem odpowiednie pieczęcie i zgromadziłem według mojego uznania i dostosowania się do wskazówek Sensei odpowiednią ilość chakry.

- Henge - krzyknąłem i ku mojemu zdziwieniu, zamieniłem się w osobę stojącą obok mnie, uznałem, że to wystarczający dowód na to iż w stopniu co najmniej użytecznym opanowałem technikę zamiany.