- Chcesz ze mną walczyc - odparłem ironicznie, widząc jak shinobi idzie w moją stronę, złożyłem znak, nagle rozpadłem się na kilka kruków, które zaczęły latac w okół niego. Bo eksplozji klona, kruki zniknęły z racji iż nie przeżyły wybuchu natomiast ja muśnięciem dłoni uśpiłem Cię, czekałem już tylko na Yondaime, z którym muszę stoczyc pojedynek... tu i teraz...

Koniec, Itachi odszedł, Yaroi został uwolniony z genjutsu, jednak obudził się z raną klatki piersiowej, niezbyt głęboką jednak symbol ten coś przypominał, na razie cały był zakrwawiony więc trudno było cokolwiek powiedzieć. Jedno jest pewne Itachi zniknął i długo się nie pokaże...

Ocknąłem się, poczułem wielki ból. Ręką chwyciłem za klatkę piersiową, cała była czerwona. *Cholera...* Ból, ogromny ból paraliżował mnie. Gdy już troszkę 'wytrzeźwiałem' i zorientowałem się co się stało rozejrzałem się po okolicy. Mój sensei leżał na ziemi dość poważnie krwawiąc. Podniosłem się delikatnie, powoli. Lekko kulejąc podszedłem do sensei'a, urwałem kawałek mej koszuli i opatrzyłem ranę (jako tako). Co... Co się stało? - spytałem zszokowany.

Patrzyłem zdenerwowany na mistrza. Usiadłem, po chwili położyłem się na ziemi. Klatka piersiowa ogromnie mnie bolała... Zamknąłem oczy, zacząłem odpoczywać. Rozmyślałem.. Jak doszło do tego, że mój sensei przegrał... Wydawało mi się, że jest niepokonany....

. . .
To samo co wcześniej

Chcę... Pójść do twej kryjówki. Postanowiłem wstąpić w szeregi Akatsuki. Zaszczytem dla mnie będzie móc pomóc Ci w pokonaniu przeszkód... - powiedziałem po chwili zastanowienia. Stwierdziłem, że nic innego na chwilę obecną nie wchodzi w grę. Dzisiejsze wydarzenia trwale zmieniły mą osobę...

Złożyłem mapę i oddałem sensei... Odpocznijmy więc... - powiedziałem zamykając oczy. Postanowiłem się zdrzemnąć - będzie to chyba najlepsze wyjście. Tak więc jeszcze chwilę rozmyślałem, po czym przysnąłem...

W końcu się obudziłem. Przetarłem oczy, słońce nadal mocno świeciło. Grzało niemiłosiernie, nie wiem jak tutaj wytrzymałem... Niebo było po części zachmurzone, chyba zbierało się na deszcz. Podniosłem się lekko i ujrzałem cierpiącego sensei'a... Po jego minie stwierdziłem, że rana dawała się we znaki... Odpocznij.. - wyszeptałem sam wstając. Podszedłem do torby, która leżała w krzakach i wyciągnąłem dwa bukłaki z wodą. Z jednego sam zacząłem pić, drugi zaś wręczyłem nauczycielowi.